De  HypnoBirthing® geboorte van Lowie

Het is vrijdag 21 december 2018. Het is de dag voor de kerstvakantie. De dag ervoren zijn we Floor haar rolstoel gaan ophalen in Heverlee. Net voor die rit had ik ’s ochtends mijn slijmprop verloren. In de auto had ik naar Katrien de vroedvrouw gebeld om zeker te zijn en om ook nog eens de bevestiging te horen dat de bevalling nog wel even op zich kon laten wachten. Vanaf dat moment voelde ik echter toch dat hét moment niet zo heel ver af meer was. Mijn buik voelde heel gespannen en in de namiddag voelde ik met tussenposen echt mijn buik opspannen. Ik hoopte dat het gauw zou beginnen, maar ging ervan uit dat het nog wel even zou duren en dus reed ik nog snel in de namiddag naar de winkel en de Bon Vivant voor een cadeaubon op te halen. ’s Avonds werd het echter menens. Ik voelde mijn baarmoeder samentrekken, maar zonder echte regelmaat. Tegen de tijd dat we naar boven gingen om te slapen waren de weeën ondertussen regelmatiger, maar met nog wel een tijdje tussen. Die nacht heb ik niet veel geslapen en kwamen de weeën om het kwartier. Tegen de ochtend kwamen de weeën om de vijf minuten en werden ze stilaan intenser.

Vrijdagochtend. Aangezien ik al wakker ben van half zes omdat ik niet kan slapen van de weeën beslis ik gewoon nog even snel de keuken en de living aan kant te zetten. Ik eet iets kleins en ga uiteindelijk in de zetel zitten om wat te rusten. Althans dat was mijn plan, maar telkens er een wee opkomt, moet ik gewoon rechtstaan en ‘wiebelen’. Ik sta recht en draai een rondje of wieg met mijn heupen tot de wee over is. Rond half negen komt Roel met Floortje naar beneden en voor ik het weet is het al middag. Roel belt nog naar zijn vader aangezien we vandaag om drie uur naar Geel zouden rijden voor het kerstfeestje. Ik hoor hem aan de telefoon zeggen ‘we weten nog niet of het door kan gaan, want Kaat heeft weeën , maar het is misschien nog niet echt begonnen’. Ik werp een blik naar hem en zeg: ‘tuurlijk is het begonnen. Wil je eens voelen wat ik voel?’ Hij lijkt niet echt overtuigd. We gaan aan tafel, maar ik krijg bijna geen hap naar binnen. Tussen elke hap moet ik rechtstaan en ga ik tegen het kookeiland aan staan en wieg en adem ik de wee weer weg. Het begint nu echt intenser te worden.

Met deze zwangerschap wilde ik echt goed voorbereid zijn. Na drie miskramen hadden we de hoop op een tweede kindje bijna al opgegeven. Onze ‘planning’ was om als Floortje één jaar werd weer de natuur zijn gang te laten gaan. Door de borstvoeding waren mijn maandstonden nog niet terug op gang. Bij 14 maanden gaf mijn lichaam aan dat het weer ‘vruchtbaar’ was. Jammer genoeg eindigde een zwangerschap telkens weer in een ontgoocheling en waren we al opties ter adoptie of ivf aan het overwegen. Maar dan gelukkig werden we toch weer zwanger en had ik op 21 april 2018 toch weer een positieve test in handen. Deze keer wachtten we elke controle in Leuven met een bang hartje af en telkens weer gingen we opgelucht naar huis. Maar omdat de angst zich toch in mij genesteld had, bleef ik terughoudend om ten volle van deze zwangerschap te genieten. Bang om iets fout te doen en toch ook een beetje schuldgevoel omdat ik er niet vol voor ging besloot ik deze keer, misschien mijn laatste zwangerschap, alles te doen om voorbereid te zijn. Zowel fysiek en mentaal. Bij de zwangerschap van Floor had ik al een stapel zwangerschapsboeken doorworsteld en hadden we de cursus bij Katrien in het Geboorte-informatiecentrum gevolgd. De woensdag voor onze trouw kregen we de 12 weken groene vlag en mochten we ook onze familie en vrienden inlichten. We voelden ons supergelukkig en ik begon te plannen. Deze keer wilde ik ook haptonomie volgen. Jo heeft ons super begeleid en gaf bij een controlegesprek ook een sessie haptonomie. Een succes, want ik had onze baby nog maar net voelen bewegen in mijn buik en Jo kon Roel met zijn hand op mijn buik ook al een van Lowie zijn eerste schopjes laten voelen. Tegen het eind van de zomer begon er zich een klein buikje te tonen en schreven we ons ook in voor een cursus HypnoBirthing®. Veerle, een doula met een typisch Limburgs accent, loodste ons op een luchtige manier door de lessen. ’s Avonds werd het een ritueel om met de ‘regenboogontspanning’ in slaap te vallen en zelfs Floor werd er al snel rustig van. Ik oefende mijn ademhaling en probeerde zoveel mogelijk ontspanningsmomenten in te lassen als Floor mij toeliet. Bij Ann van het GIC volgde ik zwangerschapsyoga. Ann gaf veel tips, maar het was vooral eventjes dat uurtje kunnen ontspannen dat zo’n deugd deed bij dat yogamoment. Om te voorkomen dat Lowie niet goed zou zitten in mijn buik, zorgde ik ook altijd dat ik een goede houding aanhield en me niet liet doorzakken in de zetel. Raar zicht, maar ’s avonds zat ik dus elke avond op het borstvoedingskussen in kleermakerszit met Roel voor tv, soms met Floor tussen mijn benen.

Ik maakte geboorteaffirmatiekaartjes die ik ophing aan een slinger in de kamer van Floor die we hadden omgedoopt tot ‘de bevalkamer’, Roel zette het bevalbad klaar, ik zette kaarsen neer, legde alle mogelijke attributen klaar, maakte een bevalplan op, kocht lavendel, oranjebloesemspray voor tijdens de bevalling, kocht een moeder-kind beeldje, hing een ontluikende roos met een babyhoofdje op het toilet beneden (waar Roel’s zus zich van afvroeg wat er nu toch weer op ons toilet hing 😊), dronk ‘mama moment’ thee, kocht soep, eten en drank voor de vroedvrouwen, … Kortom ik was er klaar voor. Ik hield mezelf voor om me niet druk te maken als het anders zou lopen en ook daar had ik een plan B en C voor in mijn bevallingsplan. Ik wou dit echt tot een mooie thuisbevalling maken.

Vrijdagmiddag. De weeën worden nu echt onaangenaam, maar ik vat het op als een vreugdemoment dat het nu echt aan het gebeuren is. Ik besluit naar boven te gaan om in bad te gaan. Roel neemt Floor mee naar de badkamer en zodra die het water in het bad hoort lopen wil zij natuurlijk ook mee in bad. Geen ontkomen aan. We hebben die dag overdag geen babysit. Joke zit nog op school en zal zodra school uit is met Fien en Jules naar ons thuis komen om verder op Floor te passen. Floor gaat dus mee in bad en Roel timed verder de weeën op de Ipad. Bij elke wee sluit ik even mijn ogen en houdt Roel Floor in het oog dat ze tussen mijn benen niet kopje onder gaat. Tegen half drie besluiten we Floor in haar bedje te stoppen. Tegen drie uur vraag ik Roel om Jo op te bellen en hem te vragen om te komen. Op dat moment denk ik nog dat we een nachtje zullen doordoen zoals bij Floor. Met Floor in haar bedje sluit ik mijn ogen en met ontspannende muziek op de achtergrond sluit ik mij af van de ruimte rond mij en vang ik de weeën op. Ondertussen komt Jo toe. Hij installeert zich en laat mij verder doen in bad. Hij zegt me dat ik goed bezig ben en bevestigd aan Roel dat de weeën niet zijn stilgevallen, maar dat ik ze in stilte aan het opvangen ben. Door de rust voelen de weeën draaglijk. Ik ben blij met elke wee en verheug me op het moment dat ‘onze Lowie’ zich echt gaat aanmelden. Jo vraagt of ik niet even uit het bad wil komen omdat een verandering van houding de bevalling soms toch weer even in versnelling kan zetten. Ik vraag of hij even wil voelen hoe ver ik al ben en ik blijk al een goede vijf centimeter ontsluiting te hebben. Vanaf dat moment begin ik heel hevig te rillen van een adrenalinerush. Jo en Roel helpen me uit bad en begeleiden me naar de slaapkamer. Jo installeert me op de bal aan de verzorgtafel van Floor. De weeën zijn plots heel intens. Bij elke wee legt Jo of Roel zijn hand op mijn buik en duwt met de andere hand op mijn onderrug. Ik vraag Roel om de kaarsen aan te doen en het bevalbad te vullen. Het bevalbad moet wat harder opgeblazen worden en Jo en Roel zijn even afgeleid met het bad. Er komt weer een wee en ik roep Roel dat hij op mijn rug moet duwen. Enkele weeën vang ik alleen op , maar die zijn bijna ondraaglijk zonder steun van hem. Jo smeert mijn rug in met olie en ik voel plots dat ik dringend naar toilet moet. Ik ga snel op het toilet zitten en voel een ‘plop’ en vruchtwater lopen. Jo komt en voelt 8 cm opening. De weeën zijn enorm. Ik weet me geen houding en voor ik het weet moet ik weer in bad.

Het hoofdje is al zichtbaar en zo zit ik op mijn knieën in bad en leun ik voorover op Roel. Jo zit achter me en laat me begaan. Ik voel met mijn hand tussen mijn benen het hoofdje van Lowie. Ik adem door elke perswee. Ik pers niet mee, maar adem. Het hoofdje staat en ik ben superblij. De volgende wee laat op zich wachten en Jo moedigt me aan. Bij de volgende wee komt het lijfje. Jo vangt de baby op en ik moet snel snel uit bad stappen. De navelstreng is rond onze Lowie gewikkeld, rond zijn lijfje en zijn nek. Jo handelt kordaat en snel. Ik ben overdonderd door een gevoel van euforie en angst tegelijk omdat mijn Lowieke wat blauw ziet. Jo geeft Lowieke 2 puffen beademing met een mondkapje en daar begint Lowie al te schreeuwen. Hij ademt! Ik wordt het bad weer ingeholpen en bekom even met Lowie op mijn borst. Roel zit geknield naast het bad en bewondert mee onze nieuwe zoon.

Zo zit ik even en dan komt ook Katrien toe. Ik wordt uit bad geholpen en verhuis naar ons bed in de slaapkamer. Lowie is ondertussen uitgeschreeuwd en ligt rustig op mijn borst. Daar lig ik dan met Lowie op mijn buik en navelstreng die nog tussen mijn benen van hem naar de moederkoek binnenin me zit. Lowie is wat beduusd door zijn bruuske aankondiging in deze nieuwe wereld. Het idyllische beeld van hem zelf aan te nemen en hem een rustige overgang te gunnen is wat gewijzigd. Maar ik ben dolblij. Ik bewonder mijn zoon. Alles zit er op en er aan. Tien vingers, tien tenen, zo mooi, zo perfect. De rust keert weer. Lowie ligt aan mijn borst en toont interesse in borstvoeding. Hij blijkt niet zo’n natuurtalentje als ons Floortje en het vergt wat geduld om hem goed te laten aanhappen. Katrien blijft rustig naast me zitten en helpt af en toe eventjes. De moederkoek wil niet meteen komen en Katrien gunt het wat tijd. Zo lig ik daar en voor ik het weet is het donker buiten. Katrien laat me rechtop in bed zitten en met twee of drie keer ‘persen’ glijdt de moederkoek naar buiten. Katrien is onder de indruk; een kanjer van een moederkoek. Ze controleert de moederkoek en deze verdwijnt in een doos in de diepvries om later een appelboom op te planten. Zoals we ook voor Floor deden. Katrien controleert me; geen scheurtje, wel wat schaafwondjes. Ik voel me moe, maar zo voldaan. Roel brengt me een pannenkoek die ik eerder die week had gebakken. Ik drink nog wat . Samen met Katrien ga ik richting douche terwijl Roel nu ook even een rustmoment neemt en met Lowie in bed gaat liggen. Het eerste vader-zoon moment.

De drukte waar ik me voor afgesloten heb begint tot me door te dringen. Het besef van tijd keert weer terug. Roel heeft soep opgewarmd voor de vroedvrouwen en Joke heeft met de kindjes ondertussen al boterhammen gegeten. Beneden spelen Fien en Jules met Floor. Ik hoor haar af en toe schateren van plezier. Het is half tien als ze huiswaarts gaan. Roel brengt Floor naar boven en daar liggen we dan samen in ons grote familiebed. Met ons viertjes. Zo gelukkig, zo perfect. Roel belt Vake en Ria met het goede nieuws en ook Peggy krijgt een kort telefoontje. We doven de lichten en blijven nog nagenieten van ons wonder, Lowie.

Ik heb mijn mooie thuisbevalling gekregen. Met dank aan mijn allerliefste man. Ik voel me supergelukkig. Ik kon geen mooiere afsluiter van het jaar wensen. Het is een jaar geworden waarin we samen met vrienden en familie onze liefde gevierd hebben met een prachtig huwelijksfeest in onze tuin en nu is het bezegeld met een geweldig geschenk, ons Lowieke, onze regenboogbaby.

Geboren uit liefde en kracht,

Lowie 

21 december 2018 , 18u20

Lieve Veerle,

Bedankt voor de cursus hypnobirthing die we bij je mochten volgen. We hebben genoten van je enthousiasme en zelfs al waren we goed voorbereid en ingelezen over natuurlijk bevallen, we hebben bij jou nog heel veel bijgeleerd. Je bent een absolute meerwaarde geweest.

De cursus heeft mij geholpen om na drie miskramen weer vertrouwen te krijgen in mijn lijf en mijn eigen kunnen en kracht. Ik ben naar het einde van mijn zwangerschap zelfs beginnen uitkijken naar de bevalling. Je hebt mij en Roel ook de durf gegeven om op te komen voor onze rechten moest het toch een ziekenhuisbevalling worden.

Uiteindelijk ben ik thuis in bad bevallen van een flinke zoon Lowie.  In alle rust heb ik de weeën kunnen opvangen en geen moment van paniek dit keer. Zonder scheur en zonder persen, maar met de juiste ademhalingtechniek  die je me aangeleerd hebt. Een slinger met affirmaties hing er in de kamer, de muziek die ik zelf had uitgekozen, met Roel en mijn vertrouwde vroedvrouw aan mijn zijde is dit een superbevalling geworden. Dankjewel Veerle, ik kan jou en de cursus aan iedereen aanbevelen!

Kaat