Papa van Yuna vertelt...

Ons avontuur begon op 24 november 2008, na een superspannende zwangerschap van bijna 42 weken werd het tijd dat we eens een bezoekje zouden brengen aan de kraamafdeling ZMK.

De bevalling werd ingeleid omdat we al 10 dagen langer rondliepen dan eigenlijk gepland was. We hebben superlang op de verloskamer gezeten, gehangen en gelegen, alles was onbekend en alles verliep met veel stress en mega veel pijn ondanks de epidurale. Ik was volledig van slag door al deze emoties en om heel eerlijk te zijn heb ik mijn vrouw niet echt kunnen steunen wanneer zij dat het meeste nodig had. Uiteindelijk mochten we laat op de avond onze zoon in de armen nemen.

Alle stress van de dag werd heel eventjes vergeten maar we wisten nu wel 100% zeker dat de droombevallingen van de reality shows toch wel wat overdreven was.

Na lang twijfelen vonden we dat het toch tijd werd voor een gezinsuitbreiding, de horror scenes van de eerste bevalling flitsen bijna dagelijks weer voorbij. Op 10 april 2010, na een zwangerschap van 41 weken was het dan zover, een spontane bevalling. Mijn vrouw was in eerste instantie superblij want dit kon wel eens een superfijne ervaring worden maar deze blijdschap veranderde weer snel in stress en pijn!!!

Ergens halverwege de bevalling kwam er een onbekende vrouw de verloskamer binnen met de vraag of ze de bevalling mocht bijwonen, wij stemden toe. In de tijd die volgde stelde ze zichzelf voor, haar naam was Veerle en ze was een doula in opleiding en het bezoekje was eigenlijk haar stage.

Door het hele gesprekje begonnen de gedachten heel even af te dwalen maar we kwamen snel in de realiteit terug toen de anesthesist de kamer binnen kwam. Het was tijd voor de epidurale en we moesten allemaal de kamer verlaten. Het gesprekje met Veerle ging verder op de gang, ze verzekerde mij dat een epidurale misschien niet nodig was, maar ja. . . mijn vrouw had dat besluit al genomen nog voor Veerle was binnen gekomen. Een paar minuten later mochten we terug de kamer in, de hele bevalling komt in een stroomversnelling terecht. Veerle heeft mijn vrouw perfect bijgestaan bij de arbeid, een last viel van mijn schouders.

Mijn vrouw merkte dat op en de sfeer in de kamer veranderde onmiddellijk. Nog voor de epidurale goed en wel werkte, was alles al achter de rug, we mochten onze 2de zoon in de armen nemen.

Deze bevalling verliep toch net iets anders dan de eerste, in positieve zin natuurlijk !!!!

Met dit in het achterhoofd besloten we dat het tijd was voor nog één keer een gezinsuitbreiding, het moest toevallig maar eens een dochtertje worden. Mijn vrouw zocht informatie op over doula’s en zo kwamen we weer met Veerle in contact. Er volgden een paar verkennende gesprekken, Veerle liet weten dat ze altijd paraat zou staan.

In de vroege morgen van 22 januari 2013 was het zover, we vertrokken naar ZMK en in de tussentijd bracht mijn vrouw Veerle op de hoogte. We kwamen aan en enkele ogenblikken laten arriveerde Veerle ook. Het personeel van de verloskamer is verrast, een doula zien ze niet vaak, maar gezien de drukte zijn ze blij dat Veerle erbij is. We verzekeren dat Veerle zich niet bemoeit met de medische kant van bevallen en dat de gynaecoloog op de hoogte is gebracht.

Alles verliep perfect tot een paar uur later alles dreigde stil te vallen, Veerle schoot onmiddellijk in actie en deed enkele suggesties. We vertrouwden er blindelings op!!!! Alles kwam weer in een stroomversnelling terecht. De ontsluiting, wat altijd zo een hekelpunt was ging supersnel. We kregen te horen dat het bijna zo ver was. Even ter aanvulling, er was nog geen anesthesist langsgekomen, dat waren we volledig “vergeten”. (De eigenlijke arbeid voelde even raar voor mijn vrouw, ze had deze keer geen epidurale.)

Voor het eerste voelde mijn vrouw wat ze moest doen. Veerle heeft ons bij het laatste stukje perfect bijgestaan, zonder aarzelen heb ik zelfs geholpen, hoe is dat mogelijk ??!! De tijd vloog voorbij en uiteindelijk mochten we onze dochter in de armen nemen. Mijn eerste gedachten waren: “Toch best leuk, zo een bevalling.”

En ja, we weten allemaal hoe de meeste mensen er over denken, de bevalling van een 3de kindje gaat allemaal vanzelf. Maar toch blijven we er bij dat Veerle wel heel zeker het verschil heeft gemaakt!

Dus speciaal voor alle stoere mannen en vrouwen met een klein bang hartje, twijfel geen seconde en neem contact op met een doula. Zo maak je de bevalling op een superfijne manier mee !!!!! Veerle , hééééééél erg bedankt voor de leuke ervaring. En mischien, hééééééél mischien tot de volgende keer .