Nut van een geboorteplan

Mama van Wiebe vertelt...

Hoe hard ik voor mijn zwangerschap riep: "als ik ooit beval, mogen ze me meteen epidurale geven", zo hard ben ik ondertussen van mening veranderd. Op aanraden van m'n schoonzus ging ik op het internet op zoek naar een doula. Mijn beeld van een doula was dat het iemand is die wat zweverig en spiritueel is. Iets waar wij persoonlijk niet zo van houden. Toen ik op de site van Veerle terecht kwam, wist ik dat ze heel erg met haar voeten op de grond stond. Na een eerste telefoongesprek met ongelooflijk veel uitleg, was ik meteen overtuigd: we zouden haar begeleiding en steun willen bij de bevalling.

We wilden op dat moment in het ziekenhuis bevallen, om zeker te zijn dat er niets mis zou gaan. Verder wilden we zo natuurlijk mogelijk bevallen zonder allerlei medische ingrepen. Na een boeiend gesprek over de arbeid en bevalling, deed Veerle ons nadenken over een thuisbevalling. Ze voelde goed aan dat zowel mijn man als ikzelf er diep vanbinnen wel voor open stonden.

We namen contact op met de vroedvrouwen van het GIC en dat was de start van een supervoorbereiding op de bevalling.

Veerle leende me interessante boeken uit en we genoten van de prenatale gesprekken. Ive en ik voelden ons echt voorbereid en ik had absoluut geen angst meer voor de bevalling. Integendeel, toen de weeën 's ochtends begonnen, had ik er zin in. Ik wist dat ik het kon, mijn man vertrouwde erop en het was binnenkort het moment om ons zoontje te ontmoeten.

Tijdens de bevalling was Veerle paraat om me te herinneren aan mijn ademhaling, soms mijn rug te masseren, gezellige kaarsjes rond het bad te zetten,... ik kon ontspannen de golven opvangen en relativeerde de pijn. Ik voelde me veilig met Ive, Veerle en de zelfstandige vroedvrouw in de buurt. Ook Ive was goed voorbereid dankzij de prenatale gesprekken met Veerle en wist wat hij kon doen om me te ondersteunen (vertrouwen in mijn kracht, tegendruk geven in m'n onderrug, de rust bewaren,...)

Toen ik na 4cm ontsluiting bloedverlies en persdrang had, heeft de vroedvrouw de adequate beslissing genomen om naar het ziekenhuis te gaan. Daar bleek dat alles gelukkig oke was en dat ons kleintje het tijdens elke wee prima deed. We hadden de bevalling niet anders kunnen wensen, het was pittig, maar tegelijk ook superfijn om ons baby'tje zelf, samen met mijn man, ter wereld te brengen.

Een beetje water hier, een schouderklopje daar, een bemoedigend woord, een veelzeggende blik en een "voila, goed zo, weeral ééntje minder" van Veerle deden wonderen en daardoor heb ik het zonder pijnstilling kunnen volhouden. Bovendien was het fijn dat Veerle ons aanraadde een geboorteplan te schrijven en dit ook voor ons wou nalezen. Dit was een meerwaarde toen we naar het ziekenhuis gingen, men heeft rekening gehouden met al onze wensen. Veerle maakte meteen duidelijk dat er ten allen tijden gezwegen moest worden over pijnbestrijding en dat ik er zelf naar zou vragen wanneer ik het nodig achtte.

Het grappige was dat wanneer ik uiteindelijk zei dat ik na nog zo'n wee echt wel epidurale wou, zowel Veerle als mijn man me compleet genegeerd hebben. Bleek toen dat ik 9 cm ontsluiting had en kort daarna mocht beginnen persen. Het was dus een perfecte inschatting om mijn opmerking te negeren 😊. Vervolgens speelden we nog wat toepasselijke, grappige muziek voor tijdens het persen, jawel we hebben ook gelachen tijdens de arbeid.

Bovendien maakte Veerle super foto's en kregen we totaal als verrassing een prachtig, ontroerend filmpje met de foto's van de bevalling.

Eigenlijk zou elke vrouw goed geïnformeerd moeten zijn over de bevalling, een doula aan haar zijde hebben en zo het vertrouwen krijgen dat ze zelf de kracht heeft om haar kindje te baren.

Ik kijk terug op een aangename bevalling vol veiligheid, vertrouwen, motivatie en humor. Dankjewel Veerle!

Veel liefs,

Ive, Carolien en Wiebe